Voor het eerst sinds de geboorte van mijn pruts (2 jaar terug), nog es voor lange tijd (weeeeken) mijn kroost verenigd én binnen handbereik. Instant happiness als je het mij vraagt.
We hadden enorm uitgekeken naar het ontdekken en rondtrekken onder een stralende zon,
in een prachtig decor én omringd door een hartige cultuur. Toch vertrokken we met een heel dubbel gevoel. Begin december 2014 hebben we heel onverwacht afscheid moeten nemen van Mathieu Batselaere.
De enige en beste (jeugd)vriend van m’n wederhelft en tevens de fantastische peter van mijn dochter. Dat het zijn keuze was en we naar de reden alleen maar kunnen gissen, maakte het verdriet in het begin écht ondraaglijk.
De eerste dagen na aankomst zijn ons als een roes voorbijgegaan. Maar samen met het verdriet komen ook heel wat mooie verhalen naar boven. Aan avonturen en herinneringen niks te kort… Niemand die zo de dag kon plukken als Mathieu. Carpe Diem was zijn onuitgesproken lijfspreuk. Velen zullen het beamen. En voor iedereen die hij na laat had hij het ook niet anders gewild…
Thailand gaf ons de ruimte en rust om te praten, ons verdriet te delen en toe te laten. We hebben niet zo hard genoten van het land en haar cultuur zoals we in gedachten hadden, maar we hebben des te meer genoten van elkaar.
Hoe je het ook draait of keert, vriendschap en liefde is het enige dat het leven écht zin geeft…
Wij zijn heel dankbaar voor de tijd die we hadden met elkaar én met de onmogelijk te negeren aanwezigheid van onze Duracell-peuter, Aliona. Niemand die zo vol overgave ijsjes kan verorberen en m’n hart kan stelen. Ons zonnetje én dat van velen. (Zéker dat ze je doet glimlachen tijdens het scrollen doorheen de foto’s. 🙂
Thailand, I’ll be back. Voor nog meer quality time, ijsjes én herinneringen ophalen …
én om nog meer van het aardse paradijs te mogen ontdekken.
“Je reist in ons hart met ons mee. Waar we ook naar toe gaan… Eindigheid omarmd door liefde is eeuwigheid.”
(Zuid-Thailand: Khao Lak, Koh Phi Phi, Krabi, Surat Thani, Ko Pha-Ngan & Koh Samui)
